Diane van Dijk: Hospitality, thuisbrengen van aandacht

Ik doe aan boswandelbila’s, thermos-tuinstoeloverleggen en wandelende belafspraken met Keet (de hond) aan de lijn. Ik Zoom, Teams en bel. Thuiswerken is vertrouwd geworden voor mij en vele anderen. De hardware, zoals ICT, laptop en bureaustoel, is meestal prima geregeld. Waar ik nog zorgen over heb zijn de menselijke verbinding en oud gedrag.

Verbinding zonder ruis

Mijn grootste zorg is of medewerkers en collega’s wel goed in hun vel zitten. Toen we nog op kantoor werkten, kon ik dat makkelijker zien. Door het thuiswerken vrees ik signalen te missen. Niet de werkinhoudelijke signalen, maar de persoonlijke. Daarom vraag ik vaak dóór. Hoe gaat het nu echt? Zitten je afspraken niet te dicht op elkaar? Hoe neem je pauze ? Wat heb jij nu nodig? Het liefst maak ik hiervoor een wandelafspraak in de natuur. Met een thermoskan koffie in de rugzak. Of ik kom met twee klapstoeltjes en thermos aan de deur voor een koffiebabbel buiten. Dat mensen mijn aandacht letterlijk ook thuis kunnen voelen, dat is hospitality in optima forma.

Oud gedrag

Die zzp’ers die vrij tijds- en plaats-onafhankelijk werken. Die doordeweeks zonder schuldgevoel leuke privédingen doen en op minder gebruikelijke momenten door buffelen. Waarom kunnen wij kantoortijgers dat na een krap jaar thuiswerken nog steeds niet? Veel medewerkers verwachten van zichzelf dat ze voor werk beschikbaar zijn in de oude ‘kantooruren’. Ik voel me zelf ook niet zo comfi om op een maandagmiddag ‘niks’ te doen, dus ik ken het gevoel. Ook al heb ik de zondagmiddag gewerkt. Maar als leidinggevende maakt het me echt niet uit wanneer, waar en hoe iemand werkt.

Lees het hele artikel van Service Management hier.